Choć na co dzień sobie tego nie uwiadamiamy, to w drodze do pracy, szkoły, sklepu, a nawet na spacerze z psem, często ocieramy się o historię. Te opowieści o bohaterskich czynach i heroicznych postawach są zaklęte w murach kamienic, chodnikowych płytach, a nawet kocich łbach i starych szynach tramwajowych gdzieniegdzie wciąż wystających spod asfaltu ulic. Czasami wręcz się narzucają w postaci otworów po kulach bijących w oczy przechodniów, na cokołach pomników, fontann, a nawet elewacjach niektórych budynków. To przypomina o sobie Powstanie Warszawskie. Jak co roku w sposób możliwie najbardziej uroczysty staramy się upamiętnić te chwile. Brzmią syreny, zatrzymują się pojazd na ulicach, ludzie na chodnikach, na chwilę nawet czas zatrzymuje się w miejscu. Są znicze, wieńce, łzy wzruszenia i słowa modlitwy, a także wspomnienia o tych co życie oddali za Polskę.
My także mamy swój sposób na upamiętnienie tych wielkich czynów zwykłych Warszawiaków, z sierpniowych i wrześniowych dni roku 1944. Jak co roku, chcemy pomóc Wam w lepszym poznaniu tej tragicznej i wielkiej historii. Jak zapewne trafnie się domyślacie, znów będzie to cykl wpisów w formie kalendarium Powstania Warszawskiego. Tym razem chcemy się skupić na tym by pokazać konkretne miejsca i wydarzenia, tak by można było każdego dnia odwiedzić tych niemych świadków o których wspomnieliśmy na początku postu. Jako źródło dla naszych tegorocznych wpisów w tym cyklu przyjęliśmy książę Jerzy S. Majewski, Tomasz Urzykowski Przewodnik po powstańczej Warszawie.
Wybrzeże Gdyńskie (Gotenhafener Ufer)
Zajęta przez Niemców w latach okupacji Cytadela pełna była wojska i broni. Od 1 sierpnia atakowali ją bezskutecznie żołnierze AK ze Zgrupowania "Żaglowiec". O godzinie siedemnastej plutony 203. i 205. szturmowały drugą bramę twierdzy. Potem próbował ich wspierać pluton podporucznika Tadeusza Magiery "Żytomirskiego". Powstańcy nie mieli jednak żadnych szans, już w pierwszej niemal chwili dostającej się w krzyżowy ogień Niemców, prowadzony z kaponiery i spoza muru Carnota. Następnego dnia Niemcy jeszcze bardziej umocnili obronę, instalując na przedpolu Cytadeli, za fosą, dodatkowe stanowiska karabinów maszynowych i drewniane strzelnice. 21 sierpnia uzyskali ponadto nie byle jakie wsparcie w postaci pociągu pancernego, który zatrzymał się na nasypie kolejowym w pobliżu południowych bastionów Cytadeli.
Dopiero pomiędzy 17 a 19 września samoloty sowieckie zaczęły bombardować Cytadelę, ostrzeliwaną też od strony Pragi przez artylerię. Mimo to 29 września Niemcy przypuścili z murów twierdzy zmasowany atak na okoliczne ulice.
Dziś ślady walk można wypatrzyć na ceglanych murach obronnych. Jaśniejsza cegła wypełnia wyrwy od strony Wisłostrady - ślady ostrzału artyleryjskiego, prowadzonego z drugiej strony rzeki. W kaponierach, na bramie i murze Carnota widnieją natomiast uszkodzenia po kulach. Są to "pamiątki" po ataku z pierwszych dni sierpnia.
Jak dobrze wiecie, jedną z naszych tradycji jest zachęcanie Was do spacerów, tak by miasto i jego historię poznawać przez nogi. Tym razem proponujemy, byście lekko zmodyfikowali swoją rutynę trasy z domu lub do niego, tak by przez te 63 zahaczyć przynajmniej o kilka z tych miejsc. Uważamy, że warto zabrać ze sobą świeczkę, kwiat lub jakiś inny przedmiot którym zechcecie wyrazić swoją pamięć o Powstańcach. Niech widzą, że Warszawiacy wciąż pamiętają ! A jeśli będziecie mieć odrobinę szczęścia, to kto wie może jeszcze uda wam się spotkać jednego lub jedną z nich, a wtedy może się stać coś co pozostanie z Wami na zawsze. Spotkanie z prawdziwym bohaterem z krwi i kości, człowiekiem który już za życia został legendą. I to jest coś niezwykłego czego Wam serdecznie życzymy, bo nam było to dane więcej niż raz, a ciągle nam mało, a w więc w drogę, idźmy i pamiętajmy, żywi i umarli czekają na nas !!
Komentarze
Prześlij komentarz