Warszawa, 28.8.1944 - Ciężkie walki
Około 1600 żołnierzy niemieckich przepuściło szturm na PWPW, opanowując ostatecznie teren Wytwórni. Z miejsca wybito granatami bądź rozstrzelano kilkudziesięciu rannych z polowego szpitala, zamordowano też wziętych do niewoli powstańców. Pośród zgromadzonej w schronach pod gmachem ludności cywilnej dokonano selekcji. Starców oraz osoby chore lub niedołężne przeprowadzono na punkt etapowy przy ul. Okopowej i tam rozstrzelano. Na Dolnym Mokotowie pod naciskiem ciężkiej broni i czołgów załamały się ataki pułku "Baszta" na koszary przy ul. Podchorążych. Na Żoliborzu, po licznych, nękających wypadach oddziałów powstańczych, nieprzyjaciel opuścił koszary przy ul. Gdańskiej oraz budynek szkoły przy ul. Kolektorskiej. Obrońcy Dworca Pocztowego przy ul. Żelaznej w zaciętej walce odpierając ataki przeciwnika, nie tylko utrzymali dotychczasowe pozycje w rejonie dworca i fabryki Bormanna oraz magazyny Hartwiga przy ul. Towarowej, lecz przechodząc do przeciwnatarcia opanowali nawet przejściowo pl. Zawiszy.
Jak co roku, przychodzi w stolicy Polski ta chwila, gdy pamięcią sięgamy do sierpniowych i wrześniowych dni roku 1944. Wiele już na ten temat powiedziano i z pewnością ciągle wiele jest do opowiedzenia. Bo o tyle o ile udało się nam jako społeczeństwu spopularyzować zarówno logo Polski Walczącej, jak i inne patriotyczne symbole, w tym także odznaki poszczególnych jednostek AK, do tego stopnia, że występują już niemalże wszędzie. Od różnego rodzaju wlepek i transparentów, murali czy bluz dresowych i t-shirtów o motywach mniej lub bardziej udanych tatuaży nie wspominając.
Zrobiła się swego rodzaju moda na patriotyzm, a przynajmniej na jego deklarowanie. Niestety programy takie jak chociażby „Matura to bzdura” dobitnie obnażają, że za tą popularyzacją nie poszła rzetelna edukacja. Więc z jednej strony można by rzec, że Powstania jest w mediach i popkulturze za dużo, a z drugiej strony zdecydowanie za mało na poziomie merytorycznym.
Nie ma w naszej opinii lepszego sposobu uczczenia tych bohaterów, niezależnie od płci i wieku w jakim do walki 1.08.1944 r. ruszyli, niż dać dostęp do informacji. Stąd jak co roku przystępujemy do akcji publikacji codziennego kalendarium. W tej edycji oprzemy się o rzecz trochę starszą jeśli chodzi o datę jej publikacji, ale w naszej opinii nader ciekawą jeśli chodzi o wybór cytatów opartych na źródłach. Mowa tu o “Kronice Powstań Polskich 1794-1944” wydanej w 1994 r. nakładem wydawnictwa Kronika.
Mamy nadzieję, że te krótkie w swej formie ale bogate w treści merytoryczne wpisy pomogą nam wszystkim lepiej przeżyć te 63 dni pamięci o walczącej Warszawie i jej mieszkańcach. Co nie znaczy, że nie zachęcamy także do udziału w innych ciekawych formach upamiętniania jakie w tym okresie będą miały miejsce, a których z każdym rokiem przybywa. Zaś jeśli komuś będzie zbyt mało informacji, lub będzie czuł niedosyt tylko jednym wpisem dziennie z naszej strony, tego odsyłamy do naszych kalendariów z lat ubiegłych oraz do śledzenia naszych mediów społecznościowych. W miarę możliwości będziemy starali się podsyłać na bieżąco ciekawe propozycje, nie tylko w postaci lektury.
A teraz ruszajmy w miasto by zapalić światełka na Powstańczych mogiłach, czy pod tablicami na budynkach i skwerach, spotykajmy się na placach i po domach by śpiewać piosenki – ale przede wszystkim okażmy należyty szacunek ciągle jeszcze żyjącym bohaterom – Oni ciągle są wśród Nas! Cześć im i chwała!
Komentarze
Prześlij komentarz