Warszawa, 30.8.1944 - Agonia Starówki i opór Mokotowa
Obrońcy Starego Miasta zawzięcie walczyli o utrzymanie ul. Bielańskiej. Zdziesiątkowani bombami z najwyższym wysiłkiem opierali się atakom przeważających sił nieprzyjaciela, nacierającego od strony szpitala Jana Bożego PWPW. Ciężkie zmagania toczyły się również na pl. Teatralnym. W ich rezultacie powstańcy odzyskali pałac Blanka i frontową część ratusza, a na Nowym Mieście - Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. Wobec powagi sytuacji 30.8 dowództwo AK na Starym Mieście - po porozumieniu się komendantem Okręgu Warszawskiego AK, płk. Chruścielem - podjęło ostateczną decyzję częściowej ewakuacji obrońców Starego Miasta do Śródmieścia. Przez włazy na pl. Krasińskich i na Hipotecznej weszły do kanałów transporty rannych. Wieczorem tego samego dnia nastąpiło przegrupowanie sił oraz przygotowania do ewakuacji. Na Mokotowie sytuacja ulegała stałemu zaostrzeniu. Pociski miotaczy min powodowały serię zniszczeń na ulicach Racławickiej, Bałuckiego i Kazimierzowskiej.
Samolot niemiecki zbombardował przepełniony rannymi szpital przy ul. Chełmskiej.
Jak co roku, przychodzi w stolicy Polski ta chwila, gdy pamięcią sięgamy do sierpniowych i wrześniowych dni roku 1944. Wiele już na ten temat powiedziano i z pewnością ciągle wiele jest do opowiedzenia. Bo o tyle o ile udało się nam jako społeczeństwu spopularyzować zarówno logo Polski Walczącej, jak i inne patriotyczne symbole, w tym także odznaki poszczególnych jednostek AK, do tego stopnia, że występują już niemalże wszędzie. Od różnego rodzaju wlepek i transparentów, murali czy bluz dresowych i t-shirtów o motywach mniej lub bardziej udanych tatuaży nie wspominając.
Zrobiła się swego rodzaju moda na patriotyzm, a przynajmniej na jego deklarowanie. Niestety programy takie jak chociażby „Matura to bzdura” dobitnie obnażają, że za tą popularyzacją nie poszła rzetelna edukacja. Więc z jednej strony można by rzec, że Powstania jest w mediach i popkulturze za dużo, a z drugiej strony zdecydowanie za mało na poziomie merytorycznym.
Nie ma w naszej opinii lepszego sposobu uczczenia tych bohaterów, niezależnie od płci i wieku w jakim do walki 1.08.1944 r. ruszyli, niż dać dostęp do informacji. Stąd jak co roku przystępujemy do akcji publikacji codziennego kalendarium. W tej edycji oprzemy się o rzecz trochę starszą jeśli chodzi o datę jej publikacji, ale w naszej opinii nader ciekawą jeśli chodzi o wybór cytatów opartych na źródłach. Mowa tu o “Kronice Powstań Polskich 1794-1944” wydanej w 1994 r. nakładem wydawnictwa Kronika.
Mamy nadzieję, że te krótkie w swej formie ale bogate w treści merytoryczne wpisy pomogą nam wszystkim lepiej przeżyć te 63 dni pamięci o walczącej Warszawie i jej mieszkańcach. Co nie znaczy, że nie zachęcamy także do udziału w innych ciekawych formach upamiętniania jakie w tym okresie będą miały miejsce, a których z każdym rokiem przybywa. Zaś jeśli komuś będzie zbyt mało informacji, lub będzie czuł niedosyt tylko jednym wpisem dziennie z naszej strony, tego odsyłamy do naszych kalendariów z lat ubiegłych oraz do śledzenia naszych mediów społecznościowych. W miarę możliwości będziemy starali się podsyłać na bieżąco ciekawe propozycje, nie tylko w postaci lektury.
A teraz ruszajmy w miasto by zapalić światełka na Powstańczych mogiłach, czy pod tablicami na budynkach i skwerach, spotykajmy się na placach i po domach by śpiewać piosenki – ale przede wszystkim okażmy należyty szacunek ciągle jeszcze żyjącym bohaterom – Oni ciągle są wśród Nas! Cześć im i chwała!
Komentarze
Prześlij komentarz