patrząc w jedną stronę

Warszawa, 2.10.1944 - Exodus Przez cały dzień ludność cywilna opuszczała miasto, przekraczając linię frontu w wyznaczonych miejscach. Śmiertelnie zmęczeni ludzie, ze łzami w oczach przechodzili na drugą stronę barykad. Ktoś namalował na ruinach wielki napis: "Przez dwa miesiące była Polska i już jej nie ma. Oby nasze dzieci nie przeżyły nigdy czegoś podobnego..." Ze Śródmieścia 2.10 wyszło ok. 16 tyś. osób, ale po dwóch dniach ewakuacji jeszcze ponad 80% mieszkańców tej dzielnicy pozostawało na miejscu. "Biuletyn Informacyjny" decyzję ewakuacji ludności cywilnej tłumaczył tak: "Jest to decyzja ciężka niezmiernie. Nie bójmy się ostrego, lecz właściwego słowa: jest to decyzja tragiczna (...). Opuszczający dziś własne mieszkania i domy mieszkańcy stolicy nie są dezerterami wielkiej i nigdy nie pokonanej sprawy polskiej". Muszą "zachować wiarę w ostateczny cel tej pielgrzymki: w wolność, wielkość i siłę odrodzonej z wojennego pognębienia Polski&q

Warszawa, 1.10.1944 - Warszawa bez szans Gen. Komorowski powiadomił dowództwo okręgów AK, że "dalsza walka w Warszawie nie ma już żadnych szans. Zdecydowałem się ją skończyć. Warunki kapitulacji gwarantują żołnierzom pełne prawa kombatantów, a ludności cywilnej humanitarne traktowanie. Sam iść muszę z żołnierzami do niewoli". Podziękował wszystkim żołnierzom AK za ich dotychczasowy wysiłek, wyrażając przekonanie, ze nadal "wypełniać będą aż do końca swój żołnierski obowiązek wierni sztandarom Rzeczypospolitej Polskiej". Jak co roku, przychodzi w stolicy Polski ta chwila, gdy pamięcią sięgamy do sierpniowych i wrześniowych dni roku 1944. Wiele już na ten temat powiedziano i z pewnością ciągle wiele jest do opowiedzenia. Bo o tyle o ile udało się nam jako społeczeństwu spopularyzować zarówno logo Polski Walczącej, jak i inne patriotyczne symbole, w tym także odznaki poszczególnych jednostek AK, do tego stopnia, że występują już niemalże wszędzie. Od różne